The diary of a Cretan woman

Η Μονή του Αγίου Γεωργίου, που βρίσκεται μέσα στο φαράγγι του Σεληναρίου, χτίστηκε κατά τη Β’ βυζαντινή περίοδο. Σύμφωνα με την παράδοση, ένας μοναχός από τη Ρόδο βρήκε στο σημείο μία εικόνα του Αγίου Γεωργίου και έτσι έκτισε ένα εκκλησάκι και ο ίδιος πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του στο σπήλαιο στην απέναντι πλευρά του βουνού. Είχε μόνος του λαξεύσει τον τάφο του, του οποίου τα ίχνη εντοπίζονται στο σημείο όπου αργότερα υψώθηκε μεγάλος σταυρός, ορατός από την αυλή του ναού. Για ένα διάστημα στα χρόνια της Οθωμανικής Κυριαρχίας δεν είναι γνωστή η χρήση του χώρου. Πάντως, ορισμένα μικρά κελιά που υπήρχαν γύρω από το ναό φανερώνουν πως λειτούργησε στο χώρο κάποιο κοινόβιο. Το 1934 ξεκίνησαν οικοδομικές εργασίες ίδρυσης κτιρίων και εκμετάλλευσης του περιβάλλοντα χώρου για τη διευκόλυνση των προσκυνητών του Αγίου Γεωργίου. Σήμερα, ο ναός αποτελεί παρεκκλήσιο της σύγχρονης μονής, φέρει σύγχρονες τοιχογραφίες και μέσα στα όρια του προσκυνήματος υπάρχει πηγή νερού. Η ανδρική αυτή μ

Η κρητική παράδοση χαρακτηρίζεται από ποικιλία εθίμων που καθιστούσαν ξεχωριστή την κάθε εποχή. Τα έθιμα του Πάσχα ήταν πλούσια και όμορφα τα παλαιότερα χρόνια, όσο περνά όμως ο καιρός, εν μέρει αρχίζουν να ξεθωριάζουν πολλά από αυτά. Ωστόσο όμως αρκετά από αυτά  τα πατροπαράδοτα  έθιμα στα χωριά της Κρήτης, δεν έχουν αλλάξει πολύ, και κρατούν μέχρι και σήμερα.      Από τότε πού αρχίζει η Σαρακοστή, σαράντα μέρες πριν το Πάσχα δηλαδή, ο κόσμος νηστεύει μηδενός εξαιρουμένου και παιδιά, εκτός αν συντρέχει λόγος. Η νηστεία συμβολίζει τις  40 μέρες που νήστευε ο Χριστός κατά την παραμονή του στην Έρημο. Κάθε απόγευμα γίνεται εσπερινός στην εκκλησία. Κάποια χρόνια πολύ παλιά στα χωριά, δεν υπήρχε δυνατότητα για να υπάρξει ούτε φωτιά για το άναμμα των καντηλιών. Έτσι ο παπάς, έστελνε ένα  « παπαδάκι »,  στα κοντινά σπίτια με μια παλιά κουτάλα, ή ένα σπασμένο   βίσαλο, να πάει να φέρει δυο  κάρβουνα!Με αυτά τα κάρβουνα άναβε ο παπάς φωτιά για να ανάψει στη συνέχεια το θυμιατό τ