The diary of a Cretan woman

Μία κοπέλα που την χαρακτηρίζουν η αρχοντιά  της, η ευγένειά της και οι ξεχωριστές της ικανότητες.Την Μαρία την παρακολουθούσα καιρό πριν ξεκινήσω να γράφω , θαύμαζα την δουλειά της και το ταλέντο της , όπως ο καθένας πιστεύω που αγαπάει τις παραδοσιακές φορεσιές και έχει έρθει αντιμέτωπος με τα αριστουργήματά της! Όταν σχεδίαζα στο μυαλό μου την ιστοσελίδα είχα πει ότι θα προσπαθήσω να ξεκινήσω τις συνεντεύξεις από εκείνη. Έτσι επικοινώνησα μαζί της , η αμεσότητά της , η ευχέρεια του λόγου της και η λαχτάρα με την οποία μιλούσε για την δουλειά της με έκαναν να την εκτιμήσω και σαν άνθρωπο εκτός απο καλλιτέχνη!  Η συζήτησή μας κύλησε ως εξής: -Καλησπέρα Μαρία μου! Αρχικά σε ευχαριστώ πολύ που δέχτηκες να κάνουμε αυτήν την συνέντευξη! Θα ήθελα να ξεκινήσουμε με κάποιες βασικές πληροφορίες για σένα!    Καλησπέρα κοπέλα μου! Εγώ σε ευχαριστώ! Βεβαίως να ξεκινήσουμε έτσι. Ονομάζομαι Σκουλά Μαρία του Δημητρίου και της Αντίκας το γένος Φραγκιαδάκη. Γεννήθηκα 21 Σεπτεμβρίου του 19

Το ημερολόγιο έλεγε 18 Φλεβάρη 1883 όταν πήρε ανάσα ο σπουδαίος άνθρωπος , το ανήσυχο πνεύμα  , ο ασυμβίβαστος Νίκος Καζαντζάκης. Γεννήθηκε στο Ηράκλειο και το όνομά του και το έργο του έκαναν γνωστή την Κρήτη σε όλη την υφήλιο. Το έργο εκείνο τον έφερε σε σύγκρουση με πολλούς, ειδικότερα με την εκκλησία η οποία μάλιστα προχώρησε σε απειλές για τον αφορισμό του. Αφορμή ήταν τα έργα του «Ο Τελευταίος Πειρασμός» , «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» και «Καπετάν Μιχάλης».Η στάση της εκκλησίας απέναντί του επηρέασαν και την γνώμη του κόσμου η οποία διχάστηκε , οι μισοί συμμερίζονταν την γνώμη της εκκλησίας  , ότι δηλαδή ο Καζαντζάκης ήταν ασεβής απέναντι στα Θεία και οι υπόλοιποι θαύμαζαν το έργο του Κρητικού.    Παρότι εν τέλει δεν έγινε ο αφορισμός του για την εκκλησία παρέμεινε ιερόσυλος και αυτό φάνηκε έντονα μετά τον θάνατό τουτου. Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Θεόκλητος απαγόρευσε να τεθεί η σορός του Καζαντζάκη σε λαϊκό προσκύνημα και ενώ υπήρξε η πρόθεση από τον νεαρό τότε αρχιμανδρίτης και έπειτα

Το Ηράκλειο είναι η πρωτεύουσα της Κρήτης μας , και η μεγαλύτερη πόλη του νησιού. Σήμερα θα μιλήσουμε για τις κεντρικές περιοχές του Ηρακλείου και σε επόμενες "συναντήσεις" μας θα αναλύσουμε τις ομορφιές και των ευρύτερων περιοχών/συνοικιών. Ας ξεκινήσουμε!    Η ιστορία του Ηρακλείου ξεκινάει από την αρχαιότητα και είναι στενά συνδεδεμένη και με την μυθολογία. Όπως οι περισσότεροι γνωρίζουμε πρόκειται για το μέρος που ο Δίας έφερε την νεαρή Ευρώπη με την οποία ήταν ερωτευμένος. Η συνεύρεσή τους έφερε στον κόσμο τον Μίνωα , το όνομα του οποίου δανείστηκαν όλοι οι βασιλείς της Κρήτης καθώς και τον ιστορικό της πολιτισμό. Η δημοφιλέστερη διήγηση η οποία αφορά τον βασιλιά Μίνωα είναι εκείνη των άθλων του Ηρακλή , ο οποίος κλήθηκε να σκοτώσει τον Μινώταυρο , τον γιο της Πασιφάης και του λευκού ταύρου τον οποίο ο Μίνωας δεν θυσίασε για τον Ποσειδώνα νομίζοντας ότι θα ξεγελάσει τον Θεό , προκαλώντας τον εκνευρισμό του.  Στην πάροδο του χρόνου το Ηράκλειο εξακολουθούσε να αποτελεί ση

Ένα γερασμένο χέρι. Ένα πρόσωπο που οι ρυτίδες έχουν χαράξει θαρρείς τους πόνους και τα βάσανα που πέρασε αυτή η γυναίκα.  Πώς να της μιλήσω για το παρελθόν;  Την πονάει και το ξέρω. Μα κι εγώ πρέπει να μάθω!  Πρέπει να μάθω πως ήταν εκείνον τον καιρό οι άνθρωποι.  Εκείνον τον καιρό που δεν υπήρχε τόση αδικία , τόση απληστία. Τότε , που οι άνθρωποι μπορούσαν να υπερασπιστούν την παράδοση και την θρησκεία τους χωρίς να χαρακτηριστούν. Σε μια από τις πολλές συζητήσεις με την γιαγιά μου πήρα την δύσκολη απόφαση να ανοίξω εκείνη την συζήτηση. Όταν της είπα  "Γιαγιά πες μου για τον παππού." Με πήρε από το χέρι και πήγαμε στο μεγάλο σαλόνι.  Η μυρωδιά της ναφθαλίνης έντονη. Παντού τεράστια μπαούλα με τα προικιά. Μου έδειξε διάφορες φωτογραφίες και άρχισε να μου μιλάει.  -Τον παππού σου κόρη μου , τον γνώρισα από μικρό κοπέλι. Στην ίδια γειτονιά εμεγαλώσαμε. Τον άκουγα να παίζει την μαντούρα στην ταράτσα και ήξερα πως αυτός είναι ο άντρας που θα γεννήσω τα κοπέλια του. Ή