Η Πρωτομαγιά , ως ανάμνηση!

Η Πρωτομαγιά αποτελεί μια ξεχωριστή ανάμνηση των παιδικών μου χρονών, θυμάμαι τον ενθουσιασμό μου σε κάθε πρωτομαγιάτικο ξύπνημα. Έτρωγα γρήγορα το πρωινό μου και μαζί με την αδερφή μου βγαίναμε στα τριγύρω χωράφια να μαζέψουμε λουλουδια. Πολλοί κάνουν στεφάνια, εμείς κάναμε μεγάλα μπουκέτα και τα δέναμε με μια κορδέλα στην εξώπορτα του σπιτιού μας. Τα πρώτα λουλούδια που έμπαιναν στο μπουκέτο μας ήταν οι πανέμορφες μαχαιρίδες, αυτά τα κομψά ψηλόλιγνα λουλούδια με τα μωβ ανθάκια τα οποία φύτρωναν σαν μικρή αγέλη , σε διπλανό από το σπίτι μας χωράφι. Δεν κόβαμε ποτέ όσα θέλαμε γιατί η μαμά μας μας έλεγε ότι όλοι πρέπει να βρουν να βάλουν μαχαιρίδες στα μπουκέτα τους. Έπειτα σειρά είχαν τα στάχυα , κόβαμε πληθώρα από δαυτα μιας και υπήρχαν παντού. Έκαναν πλούσιο το μπουκέτο μας και του έδιναν μια πράσινη, ανοιξιάτικη απόχρωση. Ζίνιες , ζέρμπερες και μαργαρίτες έπαιρναν θέση σιγά σιγά στον χορό του μπουκέτου. Βάζαμε λουλουδια να 'ναι ανθεκτικά, να αντέξουν έστω και ξεραμένα στο μπουκέτο μέχρι να έρθει η ώρα τους να πέσουν στην φωτιά την ημέρα του Άι Γιάννη του Κληδόνου. Επιστρέφαμε κατάκοπες αλλά ευτυχισμένες σπίτι, έχοντας την άνοιξη καλά φυλαγμένη στην ψυχή μας, με ένα μαχαίρι και περίσσιο ενθουσιασμό η μαμά ευθυγράμμιζε τα κοτσάνια , έδενε σφιχτά το μπουκέτο και το τοποθετούσε στην πόρτα μας. Ευλογία να μένεις σε χωριό, ειδικά την Πρωτομαγιά. Καλο μήνα σε όλους μας!